De ondertitel van het boek ‘Scrum voor managers’ luidt: ‘Dé methode voor teameffectiviteit en resultaatgericht organiseren’. De boodschap die daarin ligt kan niet duidelijker zijn, maar de vraag dient zich aan: ‘Is scrum daar nu zo bijzonder in?’ Ik heb het boek met veel interesse doorgelezen en begrepen dat een aantal zaken belangrijk zijn binnen het hanteren van scrum, namelijk:
1) Je moet de regels van het spel
echt veranderen. Dus weg van klaar aan het einde naar alles wat gedaan
wordt is af en we organiseren geen mensen om het werk heen, maar het werk
stroomt naar de mensen toe;
2)Werken in crossfunctionele teams.
Dat betekent zelfvoorzienend zijn en goed georganiseerde teams opzetten;
3) Resultaten direct zichtbaar en
transparant maken. Er worden altijd werkende resultaten opgeleverd en alles
in het proces is transparant en inzichtelijk;
4) Constante focus aanbrengen op
het snel leveren van waarde voor de klant. Dat betekent het meten van
directe businesswaarde voor de klant;
5) Stap voor stap gaan werken en
continu van elke stap proberen te leren. Het uitgangspunt is leren door te
doen en niet achteraf kijken wat er fout is gegaan.
Het waardevolle van scrum vind ik is, dat er sprake is van dedicated
mensen in een scrum team. De leden worden niet afgeleid, maar kunnen zich
geheel richten op het ene product wat moet worden opgeleverd. Daarnaast spreekt
natuurlijk aan dat een team crossfunctioneel wordt samengesteld, alle expertise
die nodig is, is binnen het team aanwezig.
De gevleugelde manier van werken binnen deze scrumteams is om aan het
begin van de dag bij elkaar te komen en de volgende vragen door te lopen:
1) Wat heb ik gisteren gedaan en wat ging goed?
2) Wat ga ik vandaag doen en
3) Welke hulp heb ik daarvoor van de andere teamleden nodig.
En dan beginnen de ‘sprints’, de doorlooptijden van hapklare
tussenproducten die leiden tot het uiteindelijke eindfabricaat. Alleen het
woord ‘sprint’ al roept bij mij onrust op, een zekere vorm van gejaagdheid. O
ja, en dan is er ook nog een product backlog (naar mijn idee een soort
werkvoorraadbeheer), een sprint backlog, een development team een scrummaster,
etc.. Bij mij ontstaat dan de vraag waarom er geen Nederlandse aanduidingen
voor kunnen worden gebruikt, dat lijkt toch niet zo moeilijk?
Wat vooral blijft hangen is het feit dat je en scrum team ook zou kunnen
vergelijken met een goed georganiseerd projectteam binnen een groter programma.
Het verschil is dat er geen projectleider is, maar als de programmamanager zijn
rol goed vervult kan het zo maar een goede scrummaster zijn en de producten op
tijd opleveren.
Met deze recensie wil ik de waarde van ‘scrum’ niet bagatelliseren maar het eerder plaatsen als ‘een methode’ binnen de vele andere methoden die er zijn. Als ik het voorgaande dan relateer aan de aangehaalde tekst van Darwin in het boek: ‘It is not the strongest of the species that survive, nor the most intelligent, but the one most responsive to change!’ dan staat de keuze van de methodiek wat mij betreft vrij, zo lang de gekozen methode maar helpt om adequaat te reageren op verandering.
Het is een boeiend boek om te lezen, de lay-out is keurig verzorgd en de
samenvattingen aan het einde van een hoofdstuk to the point. Een boek dat
inzicht geeft in scrum, je leert nadenken en deze methode leert plaatsen en
vergelijken met al die anderen mogelijkheden die er zijn.
Over Dick BosDick Bos (1958) studeerde onder andere Rechten aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en Bedrijfskunde aan de NCOI Business School (MBA). Daarnaast voltooide hij naast tal van managementcursussen de opleiding tot gecertificeerd compliance officer bij het NIBE-SVV. Hij is werkzaam als kwartiermaker voor het opzetten van een Beveiligingsautoriteit binnen het ministerie van Veiligheid en Justitie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten